Als leren een ‘beetje pijn’ doet
Danielle Mikhail
JUF WORDEN, NET ZOALS MIJN MEESTER
van onderwijsassistent naar juf!
Nadat Daniëlle haar onderwijsassistent-diploma in ontvangst nam, had ze de stimulatie vanuit scholenstichting CPOV in Veenendaal niet nodig om door te leren tot leerkracht in het basisonderwijs. Ze wist als kind al wat ze wilde: juf worden, net zoals mijn meester!
Zo wil ik het ook!
Daniëlle zat in groep 6 toen ze een meester kreeg die ‘anders was dan anderen’. Daniëlle: “Er hing een fijne sfeer in de klas waardoor we ons op ons gemak voelden. Onze meester zag ons, hij wist wie je écht was en waar je talenten lagen. Hij bedacht werkvormen waarmee we onze talenten verder konden ontwikkelen, zoals het maken van een filmreeks en het organiseren van een voetbaltoernooi. Maar hij leerde ons ook om je verantwoordelijkheid te nemen. Toen wist ik het zeker: zo’n leerkracht wil ik later ook zijn!
Direct in de praktijk brengen
In 2020 studeerde Daniëlle af als onderwijsassistent. Direct daarop aansluitend besloot ze om de Deeltijd Pabo te gaan doen, die vier jaar duurde. Daarbij stond ze anderhalve dag zelfstandig voor de klas, liep ze een dag stage en ging ze een keer in de vier weken naar school. Daniëlle: “Deze opleiding valt me mee. Maar…het staat of valt wel met een goede planning. In de deeltijdopleiding is er minder begeleiding dan bij de voltijdopleiding. Je zult zelfdiscipline op moeten brengen en zorgen dat je bij blijft. Omdat je direct je opgedane kennis toe kunt passen in de praktijk, is de opleiding goed te doen. Ik kan het zeker aanraden.”
“Ik ben blij met een juf zoals jij”
Er ligt een briefje op het bureau waar dingen op staan die niet uitgesproken, maar wel opgeschreven kunnen worden. Onderaan het briefje staat: ik ben blij met een juf zoals jij. Het is precies waar Daniëlle als kind van droomde: een cultuur binnen de groep creëren die open is, waar veiligheid in de klas hoog in het vaandel staat. Daniëlle: “Het is mijn doel om van betekenis te kunnen zijn voor ieder kind in mijn klas. Daarbij speelt ‘vertrouwen’ een belangrijke rol. Gelukkig durven de kinderen open te zijn, we kunnen samen lachen en huilen. Soms zijn er dingen die ze dwars zitten. Denk daarbij aan (onwenselijke) thuissituaties, pesten op school en andere dingen. Bij mij kunnen de kinderen altijd terecht met hun verhaal. Wanneer kinderen dat uit eigen beweging doen, voel ik me bevoorrecht om van betekenis te mogen zijn!”
Reflecteren met humor
Het onderwijs is juist zo leuk doordat geen dag hetzelfde is. Maar ook dat je je creativiteit in dit vak kwijt kunt is voor Daniëlle belangrijk. Creativiteit in hoe je omgaat met pubers bijvoorbeeld. “Het pubergedrag vind ik leuk. Je kunt er op verschillende manieren mee omgaan. Je kunt straffen als er iets misgaat of er een humoristische draai aan geven. Wanneer ik met de leerling ga reflecteren op het gedrag, ontstaat er al vrij snel de vraag: waarom deed ik het eigenlijk zo? En daarmee is de kou al snel uit de lucht.”
Die reflectie gebeurt omgekeerd ook. De leerlingen weerspiegelen de leerkracht. Daarmee leert Daniëlle zichzelf telkens beter kennen: “Ik heb geleerd dat goed, goed genoeg is. Het hoeft niet perfect te zijn. Het leven is een leerproces, voor de leerlingen én voor mij ook.”
Danielle Mikhail is twintig jaar oud en woont thuis, bij haar ouders in Veenendaal. In 2020 studeert ze af als onderwijsassistent. Op dit moment doet ze de vierjarige deeltijdopleiding aan de PABO.
In haar vrije tijd maakt ze graag muziek, zingt ze en doet leuke dingen met haar vrienden.
